De Blaauwe Ruisch is een oude liefde. En oude liefde roest niet is het gezegde. Dus met trots mag ik zeggen dat ik weer eens heb gevaren op de Blaauwe Ruisch. De grundel uit 1974 bij Kooijman en de Vries in Deil gebouwd heeft zijn tweede heftige restauratie ondergaan. Jeroen Dijkhuizen is nu de trotse eigenaar van dit lieve scheepje.
Ik kocht de boot in 2003 als wrak in Maurik. De familie die de boot in bezit had erfde het scheepje twee jaar ervoor van hun vader die er meer dan 20 jaar vanuit Langelille mee had gevaren. De boot was de winter ervoor gezonken en de schimmel zat er in. We hebben in 2003-2004 met man en macht het scheepje opgeknapt. Na 2004 volgde in 2007 en 2009 een overwinning met de Zuidwal botterwedstrijden. Het bootje zeilde snel. Na enkele jaren vakantie gehouden te hebben in Friesland hebben Rianne en ik het scheepje verkocht in 2010.
De nieuwe eigenaar heeft zo nu blijkt niet heel lang genoten van het varen met de Blaauwe Ruisch. Hij werd ziek en het scheepje zonk opnieuw, nu op de Reeuwijkse Plassen. In 2015 kreeg ik van Jeroen Dijkhuizen een telefoontje dat hij het scheepje als
wrak had gekocht. Hij wilde het restaureren in de staat waarin ik hem had gebracht. Een nobele taak gezien de staat. De haveneigenaar had hem bijna met het oud-ijzer meegegeven.
Jeroen heeft in 2015 en 2016 de Blaauwe Ruisch geheel opgeknapt. Nadat ik in voorjaar 2015 ben wezen kijken is er veel gebeurt. Afgelopen zondag ben ik op uitnodiging van Jeroen weer wezen kijken, en varen! Wat een lol weer. De nieuwe liefde voor dit scheepje van de huidige eigenaar is goed voor al het varend rond-en platbodem wezen dat nog in Nederland aanwezig is. Gelukkig worden de scheepjes zoals de Blaauwe Ruisch nog opgeknapt.
Jeroen en familie heel veel plezier met de Blaauwe Ruisch toegewenst! Geniet en onthoudt “navigare necesse est” (gevaren moet er worden)
Resultaat van het zwoegen van Jeroen:
